Ik begin mezelf gewoon het land uit te schamen voor ‘de raséchte Nederlanders’, zoals ze zichzelf waarschijnlijk zien. Ze noemen tafelheer Wilfred Genee een NSB’er omdat hij zijn werk doet, Arie Boomsma is door zijn oproep tot een boycot van VI een NSB’er en óók IC-arts Diederik Gommers is door zijn steun aan Genee bij Op1 een NSB’er. Elk weldenkend deugmens dat zich vanaf nu tegen Johan Derksen en z’n bejaarde polderhumor afzet is een NSB’er, blijkbaar?
Een land van NSB’ers
Wat dan te denken van Virgil van Dijk, Georginio Wijnaldum, Steven Bergwijn, Memphis Depay, Quincy Promes, Donyell Malen, Justin Kluivert, Kenneth Vermeer, Denzel Dumfries, Calvin Stengs, Myron Boadu, Nathan Aké, Tonny Vilhena, Pablo Rosario, Patrick van Aanholt, maar ook iconen Ruud Gullit, Patrick Kluivert Clarence Seedorf, Edgar Davids, Nigel de Jong, Henk Fraser, Henk ten Cate, Frank Rijkaard, Hedwiges Maduro?
Zijn dat ook allemaal NSB’ers? Of lacht de volksmond hen eerder weg als Zwarte Pieten? En hoe zit het dan met de rest van het Nederlands elftal of de kinderen van Wim Kieft?
Derksen is de grap
Anno 2020 is iemand van ‘kleur’ associëren met Zwarte Piet écht het toppunt van achterhaalde humor. Ik lach me samen met Fidan Ekiz werkelijk helemaal kapot om deze hilarische ‘mening’! Dat ik nog ironie mag proeven in een tijd waarin de rest van de wereld het heeft over het leven van de donkere medemens, ‘blank’ Nederland zich in Leeuwarden schaart achter de vraag of die blackface niet toevallig haar Damschreeuwer met Ghanese roots is.
Om het weg te slikken krijg ik er een glaasje zoute tranen van de Nederlandse identiteit bij geserveerd, omdat de vrijheid van meningsuiting ten grabbel wordt gegooid nu ‘humor’ door totale censuur met uitsterven wordt bedreigd. Deze retoriek barst van de hypocrisie. Dat de corrigering van één grap onder het mum van ‘Het is maar een grapje, doe niet zo overdreven’ plaatsmaakt voor ‘Straks mag je helemaal niks meer zeggen!’ Als mens voel je het wezenlijke verschil tussen ‘iets luchtig maken’ en ‘een afstand creëren’ toch wel aan?
Even serieus, ik kan er met mijn Nederlandse paspoort echt niet bij dat we die cultheld / botte hork uit de achterhoek nu tot symbool kronen voor het Nederlandse belang en het verzet tegen ‘het almaar uitdijende gutmenschenbataljon’. Vandaag de dag is het in deze zeikcultuur natuurlijk niet goed te praten om gewoon te deugen. Om het fatsoen en respect op te brengen voor een ander en je niet te verlagen tot het gebruiken van kleinerende, schofferende passief racistische ‘grappen’.
Racisme is niet grappig
Het racistische aspect zit ‘m in mijn optiek in het gegeven dat je ten koste van een donker individu de lachers op handen wilt krijgen door de associatie met Zwarte Piet te maken. ‘Een donker mens van vlees en bloed’ ≤ ‘Een fictief en kinderachtig karikatuur die ook nog eens overladen is met talloze kenmerken uit het slavernijverleden’. Ik zie daar door alle pijnlijke verschillen de grap niet van in.
Begrijp mij niet verkeerd, want ik zie je mening geven als het doorzagen van een doorgebroken speler. Dat is ook in het spelletje dat wij allen liefhebben zo nu en dan zelfs nodig. De woordkeuze van Johan valt echter in de categorie ‘concert aan apengeluiden van de tribune’. Ik noem dat niet grappig, maar smakeloos onmenselijk en ik snap ondanks mijn melanine-arme huid dat mensen met meer pigment daar een vuist tegen maken. Eindelijk eens met de massale steun van zij die nu allemaal als landverrader door het leven gaan.
Belevingswereld
Als ‘de vechter voor het vrije woord’ dan ook nog zegt dat hij zich het bestaan van racisme niet voor kan stellen, omdat het in zijn belevingswereld niet bestaat, dan zet hij al deze mensen dus opnieuw weg als overgevoelig in hun slachtofferrol met de racismekaart gestrekt omhoog.
En ik kan de verontwaardiging van zo’n oude man best wel plaatsen. Dat het te confronterend voor Johan’s verjaarde ego was om ten overstaan van zijn achterban op Nationale televisie ‘sorry’ te zeggen, terwijl hij al zo in de hoek gedreven werd, ver weg van zijn eigen vertrouwde gouden troon.
Daar mogen we ook begrip voor hebben, maar met zijn zelfingenomen houding drukt hij het maatschappelijk debat direct weer de kop in. En met hem heel conservatief Nederland wat klaarblijkelijk het liefst ziet dat er niks veranderd. “Het valt namelijk allemaal wel mee, het was toch gewoon een grapje, haa haa.”
Zwart / Witte polarisatie
Het is allang niet meer een padstelling tussen Akwasi en Derksen alleen. Ook al staan zij nu wel symbool voor de verdeeldheid van Nederland. Toch is er geen team ‘Akwasi / Links / Zwart’ vs. team ‘Johan / Rechts / Wit’. Er is alleen team Mens en we moeten het met z’n allen doen voor een betere toekomst, een beter Nederland, een betere wereld.
Als we dan toch even de balans op moeten maken met al die jaren waarin de Snor zich in zijn mening van geen kwaad bewust was, dan maar met een écht stukje noemenswaardige TV-geschiedenis: we laten Gerda Havertong al sinds 1987 in haar hempie staan. Toen al zei mevrouw in Sesamstraat dat ze er klaar mee is om Zwarte Piet genoemd te worden.
Tot op de dag van vandaag is er nog altijd niks veranderd. Gerda’s gevoel wordt niet gehoord en de grap gaat nog altijd over haar, omdat haar zwarte huid maar eens wat dikker worden moet.
Jeugdsentiment
In het jeugdsentiment voor het Sinterklaasfeest wordt de vrouw met haar 73 jaar zelfs nog altijd weggelachen als overgevoelige minderheid. “Bovendien hebben we de Negerzoen, Moorkoppen en Jodenkoeken ook al moeten AANPASSEN, waar houdt het op?!”, hoor ik de échte Nederlander zeggen. We kijken vandaag de dag nog altijd heel koppig de andere kant op wanneer het gaat om het erkennen van de nasleep van onze zwarte bladzijden in onze geschiedenis die zich in elke vorm van onderhuids racisme en discriminatie blootlegt. Dat doen we hopelijk niet bewust, maar het maakt het verontwaardigde vingerwijzen nog wel misplaatst en allerminst zinvol.
Beschaving en verbinding
En dat is ook waar het uiteindelijk over gaat. Dat we met z’n allen de verbinding moeten zoeken in plaats van al het fatsoen ten grabbel gooien in de naam van radicale entertainment. Dat we elkaar verantwoordelijk houden voor elkaars woorden, daden en impact. Zoals ook Akwasi’s beledigingen en bedreigingen aan het adres van Zwarte Piet ook niet in de Nederlandse samenleving thuishoren. Ten alle tijden moeten we ons wel blijven afvragen waarom mensen bepaalde dingen doen of laten gebeuren. In aanloop naar 5 december is niet-racistisch niet meer genoeg zolang we ‘minderheden’ niet horen, zien of respecteren als individu, landgenoot en mens.
Dit is het moment
Het moment is aangebroken waarop meer leeuwen zoals Wilfred Genee het debat moeten openbreken, waarbij zowel ratio als emotie aan tafel schuiven. Dan maar even ‘de advocaat van de duivel’ spelen. Laten we onze vinger terugtrekken en de hand uitsteken, tot elkaar komen en in Hegels dialectiek beroep doen op feiten, empathie en inlevingsvermogen. Het draait er niet meer om wie er begon, maar inderdaad, dat het ophoudt. Tot die tijd hoop ik dat het Nederlands 11-tal met Gerda staat, ook al voetballen ze nooit meer. Zeker niet in Qatar.”
