Written by 23:31 BODY

Hoe corona de armoede blootlegt in onze herderscultuur en levensstijl

Herderscultuur Corona Veganisme

De herderscultuur die ons richting de rijkdom van dierlijke landbouw heeft geleidt vormt de kern van deze crisis. Door het jaarlijks slaafs maken, slachten en eten van miljarden dieren zijn we onze connectie met de natuur verloren. Met dit verlies, vastgeketend aan onze menselijkheid, is ook onze respect en empathie voor elkaar en alle dieren de afgrond in heeft getrokken. 

Door de conditionering van een culturele opvoeding hebben wij een dominante levensovertuiging ontwikkeld om andere levensvormen te misbruiken voor eigen gewin, ongeacht de soort. Dit heeft ons op het dwaalspoor van ons ego doen belanden. Als gevolg is er een stressvolle wereld ontstaan waarin wij elkaar beschuldigen, beschamen, bekritiseren, bestrijden, ontkennen en rationaliseren.

In deze beschouwing lees je waarom en wat we eraan kunnen doen.

Vernietigende herderscultuur

Wij weten allemaal dondersgoed wat er zich afspeelt achter de hoge en dichte muren van de megastallen en slachthuizen. Toch blijven wij eten met onze ogen. We zien nu eenmaal niet hoe het dier moet lijden om ons de smaakvolle euforie van de dood te geven. We eten dag in dag uit elke keer weer opnieuw ‘gewoon’ vlees. In het draaien van de schijf van vijf wakkert zich onze eetlust naar kadavervlees aan. In de geboorte van deze primitieve vreetzucht gaat de wijsheid verloren dat het eten van de dood een rot in ons levende lijf in gang zet

Het consumeren van miljarden dieren per jaar heeft anno 2020 een onmiskenbaar groot aandeel in de totstandkoming van welvaartsziektes die honderden miljoenen mensen jaarlijks doet lijden. Het is letterlijk onze eigen rijkdom die ons ziek maakt. Hoe kan een mens zo intelligent, gevoelig en welvarend, zo onverantwoord met zichzelf omgaan?

In de doodse stilte van een dierlijke noodkreet raakt onze geest los van dezelfde natuur waarboven wij ons als superieur verheffen. Luidsmakkend hebben wij mensen onszelf van onze moeder ontvreemd tot wilde beesten. 

Zien om te geloven? Bekijk dan de documentaire ‘Dominion’.

Godloos door cognitieve dissonantie

Het is de wind van hypocrisie die ons helpt om weg te kijken in de spiegel van cognitieve dissonantie. Cognitieve dissonantie is dat onbehagelijke gevoel in onze diepste kern dat er iets niet klopt tussen wat we doen en wat we daarvan vinden. Zo wanen wij ons veilig in een tot biechthokje verworden keuken, om aan de eettafel verlost te worden van onze zonden.

Hier zwijgen wij ons godloos met iedere avondmaal, opdat wij de volgende woorden niet meer hoeven uit te spreken:

“Onze Vader, die in de hemel zijt, uw naam worde geheiligd, uw rijk kome, uw wil geschiede op aarde zoals in de hemel. Geef ons heden ons dagelijks brood en vergeef ons onze schulden, zoals ook wij vergeven aan onze schuldenaren, en breng ons niet in beproeving, maar verlos ons van het kwade. Amen.”

In de stilte voor de storm die dag in dag uit onze messen en vorken mobiliseert ontdoen wij onszelf van het idee van schulden en schuldenaren. Vragen wij ons überhaupt nog weleens af wat nu precies het verschil maakt tussen goed en kwaad? 

Door de drang naar comfort van het niet (willen) weten, laten wij ons leiden door zaligmakende beelden. Een schreeuwende BBQ, een sissende pan of het boterglijdende mes snijden ons af van het krijsende varken, de huilende moederkoe of een spartelende vis. 

Hoe heeft het zo ver kunnen komen?

De genialiteit van ons denken dat ons ooit zo deed verlangen naar waarheidsvindings, is nu slaafsgemaakt door traditionele media, on demand services en videospelletjes. In onze droomstart voltrekt zich de nachtmerrie die ons als volgzame lammetjes in het systeem dwingt om te deugen in een maatschappij die alles behalve deugt.

Onder leiding van elitaire schapenhoeders houden wij de schijn hoog om te streven naar aan ideaalbeeld waaraan we nooit kunnen voldoen. Ondertussen geven we onze rechten en vrijheden op. Ook leggen we uit solidariteit de wereld plat voor ouderen en zieken. Allemaal terwijl er tientallen miljoenen mensen omkomen door honger, armoede en oorlog. Met in hun schaduw de miljarden dieren die sterven voor onze smaakpapillen. 

Tegenstrijdigheid

Door de selectiviteit van onze zintuigen rinkelt de vraag wat nog normaal is in coronatijd. Hoe kan het dat we in zo’n korte tijd zulke ingrijpende veranderingen door kunnen voeren om een niet te stoppen virus onze wil op te leggen?

Waarom zijn we in contrast niet bij machte om alle onrecht en ongelijkheid uit de wereld te helpen? 

We kunnen eindeloos geld blijven printen om de illusionaire ratrace van de samenleving voor eeuwig draaiende te houden. Zo is het geld dat de wereld doet rollen naar de afgang. En ons hart dat op het randje van ons bestaan klopt als laatste redmiddel. Wanneer gaan we eens luisteren? 

Het regeren van de leugen doet ons leven in een wereld waar elitaire fabrikanten de klant kronen tot koning. Zij die geen geld hebben moeten de prijs betalen. De aard van ons burgerlijke beestje wil best helpen, zolang dat maar niet ten kosten gaat van de eigen kwaliteit van leven. Met de kiezen op elkaar wordt er niet gebeten in de hand die kunstmatig gefabriceerd eten geeft. 

In de zoektocht van individuele verrijking houdt niemand zich bezig met het collectieve falen. Zo worden we verdeeld en overheerst, tegen elkaar opgezet en voor de gek gehouden. Welke complotgek voelt zich nog thuis op een aardkloot die barst van achterkamertjes en leugens? Een wereld waarin men blind, egoïstisch of in slaap de vinger weet te wijzen, maar immer nog de hand uitsteekt. 

Door kuddegedrag de beschaving voorbij

Het niet willen of kunnen erkennen dat we ‘onze aardse verbinding met hoop en liefde voor iedereen’ hebben opgegeven vormt een leegte. Vandaag de dag is onze overmatige wijze van consumptie normaal en ingebakken.

In ons allen groeit een herder die levende dieren ziet als objecten om de cirkel van het leven mee te eren. Op het altaar van de eettafel eren wij ons roversinstinct met goud service. We voelen ons beestachtig machtig, maar zijn te gedomesticeerd om nog met handen te eten.

In de spiegel van cognitieve dissonantie, die als hooggeëerde gast bij elk koninklijk diner mag aanschuiven, kronen onszelf als beschaafde wezens. Even wanen wij ons tot de machthebbers van wie wij ons nooit vrij hebben gevochten. Toch gedragen we ons asociaal richting elke andere levensvorm, zelfs elkaar. Niet ziend dat wij verworden zijn tot wat wij zelf beschouwen als hersenloos en niet voelend vee. 

Hoe anders leggen wij onszelf uit dat wij er met miljarden toe in staat zijn om middels pijn en de dood zoveel schade aan te richting aan alles dat leeft?

We leven inmiddels in een herderscultuur waar wij zelf de grootste schapen zijn, geprogrammeerd tot op het hoogste niveau. Al 10.000 jaar lang, sinds de eerste koe is gedomesticeerd, kennen we oorlog, ongelijkheid en armoede. Seksisme, racisme en andere maatschappelijke campagnes zetten bijna seizoensgebonden de toon in een oneindige cyclus. 

Helaas stopt het hier nog niet, ook op persoonlijk niveau huist er chaos in ons.

Consumptiemaatschappij

Ooit gehoord van suiker, lactose, vet, zout, nicotine, tabak, alcohol, cafeïne en verdovende middelen? Ze mogen allen leiden tot kwalen die niet vallen onder de noemer ‘besmettelijk’. Zelfs tot een punt waarbij de zorg jaar in jaar uit wordt belast. De eenvoud van aanschaf doet afvragen of onze destructieve geest echt een vrije wil kent. Is besmettelijkheid dan zoveel erger dan verslaving?

Door een wereldwijde lobby wordt er verdiend aan menselijk- en dierlijk lijden, maar zelfs in 2020 weten we onszelf niet te beteren. Alsof we het niet willen. Hoe zou dat komen? In alle hebzucht en gulzigheid slachtofferen wij ons lichaam. Is het de ziel van gezonde mensen die gebroken wordt. Is het de jeugdige toekomst die nu bloeden moet. 

Wanneer gaan we dat gesprek eens aan? Over onze solidariteit met een proactieve, gezonde en vitale levenstijl, aangesterkt met nutritionele voeding.

Wanneer tonen ouderen eens leiderschap om het voorbeeld te geven aan volgende generaties? In plaats hiervan blijven we dwalen in de angst van onwetende of onbewuste mensen die er jarenlang passief en zaligmakend op los hebben geconsumeerd. Tijdens deze vitaliteitscrisis krijgen zij die primitief leven de echte rekening voorgeschoteld. Uit solidariteit wordt deze betaald door iedereen.

Verantwoordelijkheid en afhankelijkheid

Als men de verantwoordelijkheid en discipline voor de eigen gezondheid zo ten grabbel gooit – en nu doodsbang is voor corona – is het dan niet tijd om de spiegel van cognitieve dissonantie stuk te slaan? Genen mogen het geweer dan misschien wel hebben geladen, maar het is en blijft toch echt je eigen mindset die de trekker overhaalt.

Het is tijd voor verandering, en die verandering moet in ons allemaal van binnenuit komen. Gezelligheid beperkt zich niet tot een tafel voor lekkers, maar ontstaat in een kamer die bruist van het leven. We hebben inmiddels toch allemaal wel kunnen ervaren waar de echte prioriteiten liggen?

Gezamenlijk dragen wij allen de verantwoordelijkheid om het samen te doen, en elkaar te betrekken in het proces. We zijn er allemaal toe in staat om elkaar te motiveren frisse lucht in te ademen, om gezonde keuzes te maken en de grenzen van onze comfortzone te verleggen. Alleen zo keren wij terug van veiligheid naar weerbaarheid. 

Met oog op al die gezonde levensjaren die nu op de IC worden geoogst, kan er prima een balans op worden gemaakt met het verlies dat hier tegenover staat. Het leven is misschien te kort om niet van een speciaalbiertje of een frikandel te genieten, maar te lang om passief toe te blijven kijken.

Als iemand dan toch warm, droog en veilig achter zijn of haar beeldscherm gekluisterd wilt blijven plakken, dan gaat dit gepaard met een verminderde participatie in de samenleving. Op deze manier kan de rest weer los. Geen vrije geest met gezond verstand zit te wachten om gebrandmerkt te worden met een vaccin tegen een virus dat bij 98,5% van de besmettingen slechts milde tot geen klachten zorgt. 

Sta hier een moment bij stil

We hebben ons eigen geloofssysteem – dat zich berust op onze wilskracht en ons immuunsysteem – finaal afgebroken. Waar overleven eerst begon bij gezonder leven en eten als medicijn, is de oplossing nu een vaccin. Dit geeft aan dat wij niet meer luisteren naar ons lichaam, waar we reddende antwoorden buiten onszelf zoeken. Op blind vertrouwen wenden wij ons tot een dokter, en keren wij onszelf af van de oplossing die enkel en alleen in onszelf ligt.

Voelen wij nog wel? 

Al tientallen tot honderd jaren voert de wetenschap een strijd met HIV, allerlei soorten kankers en iets banaals als de verkoudheid, vooralsnog is er weinig tot geen terreinwinst geboekt.

Ondertussen telt de winst van marktwerking gewoon door, want behandeling levert meer op dan preventie, of het nu om de portemonnee van de zuivel-, vlees-, farma- of tech industrie gaat. 

Van babywagen tot rolstoel vallen wij ten prooi aan te veel, te lekker en te bewerkt voedsel dat een enkeltje vormt naar chronische (en dus niet ongeneeslijke) ziekten. Op dit moment kent Nederland maar liefst 9,9 miljoen Nederlanders die chronisch ziek zijn. Bovendien heeft 50% van de bevolking overgewicht, dit zijn 8,5 miljoen mensen!

Vandaag de dag zijn de zorgkosten recordbrekend. Jaarlijks worden er miljarden euro’s uitgegeven aan medicatie, zoals bloeddruk-, cholesterol- en bloedsuikerverlagende middelen. Als kers op de taart krijgen we nog wat antidepressiva toegestopt om de noodsignalen van zowel ons lichaam als onze geest monddood te maken.

Vormt dit brevet van onvermogen dan het boegbeeld van solidariteit? 

Wetten van het leven

De rekensom is simpel. Naar mate we ouder worden gaat ons metabolisme achteruit, maar eten we door. Meer en meer kent geen einde in de gedragspatronen en gewoonten die we in het verloop van tijd eigen hebben gemaakt.

Noemen wij deze hoogmoed voor de val dan de verantwoordelijkheid die wij als ouder nemen, opdat onze partner of kinderen zorg voor ons moet dragen, terwijl het zelfbeschikkingsrecht uit onze handen glipt? 

In het maatschappelijke debat hebben zwaarlijvigheid en dieeten ondertussen plaatsgemaakt voor lichaamspositiviteit en zelfacceptatie. Echter zit er in zelfacceptatie ook het stuk acceptatie dat je zelf beter kunt doen dan je nu doet. Dat je beter kunt zijn dan je nu bent.

Jij wilt meer over de wereld weten, omdat jij iets in jouzelf nog niet begrijpt.

Helaas vinden we in deze natuurprincipelen van groei een walging en minachting waar we niet doorheen willen. Juist omdat we niet de confrontatie aangaan, kwijnen we weg in comfort en veiligheid. Ondertussen eten we gewoon door.

Snackhandje als boosdoener

Wees nu eens eerlijk, is die rammelende maag die jij ‘s avonds op de bank ervaart echt honger? Is het niet gewoon lekkere trek, de eetbel van je geconditioneerde verslaving om te snacken?

Het blauwe licht dat een beeldscherm uitstraalt versterkt dit door je slaapwaakritme te verstoren. Wist jij dat je lichaam hunkert naar eten zolang het licht is? Zolang jij dus kunstmatig je hersenenen verlicht, blijven ze voor jou aan het werk.

Uiteraard is het helemaal je eigen keuze om te snacken. Het is niet de bedoeling om jou een schuldgevoel aan te praten. Echter is het toch onze gezamenlijk plicht om elkaar te behoeden voor de groeiende kans dat je hier later spijt van krijgt?

Laat je verder niet van de wijs brengen, want je BMI op peil houden doe je ten eerste voor jezelf. En vervolgens voor je partner, je kinderen, je familie en je vrienden, met tot slot voor het ontlasten van de zorg, dus onbekenden. Oh ja, vergeten we bijna ook nog je ecologische voetprint, en dus de aarde.

Een narratief

We doorzien onze eigen natuur niet, en zoals gewoonlijk focussen wij ons op de uitzondering die ons reptielenbrein met koeienletters een doemscenario inprent. We vinden ons gelijk in de topsporter die een hartaanval krijgt, of een topacteur die in de bloem van z’n carrière bezweek aan kanker.

Zo praten we onszelf naar de mond die we volstouwen met rommel, terwijl we te beroerd zijn om onze stoel uit te komen voor een boodschap. Straks laten we de drones van Amazon en consorten ook nog ons biertje halen, terwijl we de volgende levensjaren weg bingen met een bloedstollende serie. 

Nemen mensen hun gezondheid nu echt zo serieus? Of is het zo dat men hun eigen tekortkomingen projecteert op zij die dagelijks zorg dragen voor lichaam, geest en ziel? Uit luiheid zijn we gewend om de kantjes ervan af te lopen totdat we moord en brand schreeuwen, omdat we onszelf nergens meer aan vast kunnen grijpen, of aan op kunnen trekken. 

Wel nu, voordat je denkt dat de boodschap is dat iedereen er een Spartaanse levensstijl op na moet houden, nee. Het ideaal is dat iedereen verantwoordelijkheid voor zichzelf neemt om de gezondheid niet afhankelijk te maken van externe factoren. Dat jij en ieder ander eens echt bij zichzelf naar binnen keert om je hele wezen te doorvoelen. Het leven is wat je er zelf van maakt, en jij bent het leven. Jij hangt zelf de slingers op.

Luisteren naar de baas

Enkel en alleen al het beleid van de overheid is alarmerend. Inmiddels leven we in een nieuw jaar, maar is de boodschap onveranderd. Moeten wij ons inmiddels niet vandaag nog zorgen gaan maken om morgen, en dus in actie komen?

Het narratief in de politiek en de media is en blijft te veel gebaseerd op angst en afhankelijkheid. Het trekt letterlijk en figuurlijk alle energie en bezieling uit ons dagelijks leven. Bovendien bereidt het ons ook niet voor op erger.

Stel je toch eens voor als we met dezelfde intensiteit als dat we de besmettingen en vaccinaties pushen, ons zouden focussen op gezondheid en vitaliteit. Hoe grote stappen we dan zouden maken als collectief, wat een kracht.

24/7 geen tijd na 9 tot 5

Natuurlijk is er begrip voor de wijze waarop mensen het leven als zwaar, moeilijk en hard ervaren. Het wordt al snel een slagveld wanneer je de klok rond werkt en bijvoorbeeld ook nog een gezin moet onderhouden, met eventueel nog hond erbij. Laten we even inzoomen op het aspect van zorg dragen voor een ander.

Hondenleven

Neem nu bijvoorbeeld je hond, stel dat je er een hebt. Men is over het algemeen al snel geneigd om alles voor zijn of haar hond over te hebben:

Is een premium merk voedsel veel duurder, maar goed voor je hond z’n botten? Dan ben je bereid om meer uit te geven, puur om je hond een vitaal en gezond leven te bieden. Regent het? Dan trotseer je toch de elementen om je hond z’n beweging te geven en z’n behoefte te laten doen. Is je hond ziek? Dan betaal je toch torenhoge rekeningen bij de dierenarts.

Waarom? Omdat als het om onszelf gaat, we ons wanen in de illusie van controle, maar wanneer het om een ander gaat, we niet toeziend willen lijden in een gevoel van onmacht en onbegrip. Dit raakt ons in de kern van ons zijn.

Kortom, zodra we zorg dragen voor een ander, zijn we geneigd om verder te gaan. Zelfs als het een hond is. En hoe nobel dit ook klinkt, zit er ook een pijnlijke waarheid in verscholen. Namelijk dat wij er in vele gevallen niet toe instaat zijn om onszelf eenzelfde behandeling te geven als ons eigen huisdier. Zo eten we vaak niet gezond genoeg, bewegen we vaak niet genoeg en gunnen we onszelf ook niet de hulp om onze gezondheid op peil te houden. Laat staan om de beste versie van onszelf te worden.

Waarom is dat denk je? Het kan van alles zijn, talloze redenen die allemaal terug te herleiden zijn naar onze kindertijd, opvoeding en ontwikkeling. Het heeft vast en zeker iets te maken met eigenwaarde en mentaliteit.

Bovendien doet iedereen het toch, dus houdt de levensstijl zichzelf in stand. Kijk maar naar de gezellige reclames op tv, de flitsende foto’s op instagram en het menu van je lokale sportvereniging. Wat krijg jij voorgeschoteld wanneer je terugkeert op het oude nest?

Herderscultuur en kuddementaliteit

Heb jij er ooit aan gedacht, dat wanneer jij je laat leiden door de mentaliteit van de kudde, jij aan eigen kracht verliest? Je verbindt jouw lot letterlijk en figuurlijk aan dat van anderen. Niet voor niets dat de kudde een eigen gedachtegang heeft die het belang van de groep dient.

Op het moment dat je niet sterk in je schoenen staat, kan dit als overweldigend worden ervaren. Het is vaak groepsdruk wat er voor zorgt dat mensen zich niet durven uit te spreken. Door dit principe doen mensen vaak dingen waar zij niet achterstaan. Men is nu eenmaal gevoelig voor sociale druk.

Daarom is een individu al snel geneigd om de kudde te volgen voor zijn goedkeuring. Als jij je niet aanpast aan de norm, dan riskeer je de kans om buitengesloten te worden. Uit angst geef jij zo een stukje van jezelf op om ertussen te passen. Maar waarom zou jij iets van jezelf laten afsterven op het moment dat je nog leeft?

Vandaar dat je als autonoom persoon de verantwoordelijkheid moet nemen om zelf kritische vragen te stellen en eigen onderzoek te doen. Hebben we net niet vastgesteld dat jij zelf controle hebt over je eigen leven? Jij wilt toch weten wat belangrijk is voor jou, waarom je dingen wel en niet moet doen, en nog belangrijker, waarvoor je het doet?

Jij bepaalt zelf wie jij bent, waar jij in gelooft en waar jij voor staat.

Op het moment dat jij met de opgedane kennis en wijsheid in je eigen kracht gaat staan, kun jij Nee zeggen.

‘Nee’ is een krachtig woord in een wereld waar veel mensen toestemmen. Wanneer jij voor jezelf kiest zul jij beloont worden met eigenwaarde. Vanuit eigenwaarde en het geloof in jezelf zul jij je eigen kleuren vinden, uitgroeien tot je authentieke zelf, en floreren.

Dit vraagt om een stap, namelijk die ene reuzepas door je eigen angsten. Pas wanneer jij je hoofd boven het maaiveld uitsteekt, zul jij zien wat er echt gebeurd, en met wie je staat. Wanneer jij vrij leert te bewegen naar je eigen normen en waarden, trek jij de mensen aan met wie jij een zinvol leven kunt leiden. Jij zult op een nieuwe manier verbinden – met jezelf en een ander.

Spiritualiteit in een notendop

Wanneer je een spirituele ervaring hebt gehad – dus iets dat niet met ratio is te vatten – ontwikkelt zich vanzelf een levensovertuiging dat werkelijk alles in het universum energie is. Energie kent een bepaalde vibratie die onlosmakelijk verbonden is aan onze intentie. En omdat alles in dit bolwerk energie is, en dus met elkaar verbonden, is er sprake van eenheid.

Niemand minder dan Albert Einstein dacht hier ook het fijne van:

“A human being is a part of the whole, called by us “Universe,”
a part limited in time and space.
He experiences himself, his thoughts and feelings
as something separated from the rest,
a kind of optical delusion of his consciousness.
This delusion is a kind of prison for us,
restricting us to our personal desires and
to affection for a few persons nearest to us.
Our task must be to free ourselves from this prison
by widening our circle of compassion to embrace
all living creatures and the whole of nature in its beauty.

Dit principe is belangrijk om te onthouden, want het universum zit ook in jou. Onthoud dit om je eigen lijden te analyseren.

Van binnen naar buiten

Weet dat elke fysieke verandering zoals rugpijn of obesitas een gevolg is van onderliggend lijden – ofwel ontstekingen van je lichaam. Het is de reflectie van je innerlijke wereld die zich naar buiten manifesteert. Het is jouw eigen lichaam die van fluisteren tot schreeuwen is overgegaan om te vertellen dat er iets niet goed gaat. Wat ga je doen?

Kijk jezelf in de spiegel, luister naar je lijf, en stop met alle signalen te onderdrukken. Begin met Nee zeggen tegen de overkill aan koekjes, series en andere comfortpraktijken. Vraag jezelf af hoe lekker jij in je vel voelt, wees eerlijk tegen jezelf en vindt een oplossing voor je angsten. Leer jezelf te respecteren.

Dit hoef je gelukkig niet alleen te doen. De juiste mensen zijn heel erg behulpzaam en energiek, bereid om jou de helpende hand te bieden. Gaat dit tegen een prijs? Dat kan zeker het geval zijn, maar ook hier is rekenen geen rocket science, jij bent en blijft namelijk zelf de beste investering. 

Een helpende hand

Is hulp zoeken jezelf afwijzen of jezelf helpen? Of is het zo dat men veelal bang is om dat deel van hunzelf los te laten wat fijn, gezellig en vertrouwd aanvoelt? Juist het loslaten zal leiden tot bevrijding. Bovendien zul je pas een gezond en fit leven krijgen als je het alles geeft. 

Om de voedingsproblematiek en de doemsmarketing die dit promoot aan te pakken, moeten we ons focussen op de fabrikanten, supermarkten en fastfood ketens, etc.

Echter moeten we ons niet laten slachtofferen door de vinger te wijzen, want er wijzen er drie terug. Wij zijn namelijk zelf de koningen die bepalen wat daar over de toonbank rolt. De introductie van veganistische- of veganproducten is niet alleen een positieve ontwikkeling, maar ook het levensechte bewijs hiervan.

Veganisme als medicijn tegen herderscultuur

Terugkomend op de theorie van energie kun je denken van: “Als alles energie is, en dus met elkaar verbonden, dan maakt het toch niet uit dat het leven van een dier opgaat in energie voor mij. We zijn namelijk nooit afgescheiden.” Echter gaat deze gedachte voorbij aan het voelen – het ervaren van pijn en leed. Ook dieren hebben namelijk een gevoel, een bewustzijn en een persoonlijkheid.

In het idee van eenheid, ben jij al een met het dier dat geslacht wordt. Met andere woorden pijnigen wij onszelf door het dier onnodig stress, pijn en de dood te geven. Dit gegeven kunnen we nog iets verder trekken, of dieper.

Je bent wat je eet

Tot op een cellulair niveau is hier geen woord aan gelogen, zo blijkt ook uit onderzoek. Wat wij eten dringt namelijk door tot in de cellen van ons lichaam. Op energetisch niveau heeft dit ook z’n uitwerking, waar het zowel fysiek, emotioneel, mentaal als spiritueel onze vibratie beïnvloedt.

Jouw eten bevat vibrationele energie. Consumeer jij het leven of de dood?

Stel je maar eens voor hoe pijn en lijden een negatieve impact hebben gehad op de energie van het dier. Op het moment dat jij deze negatieve energie in je lijf uitnodigt, wordt dat lijden deel met jou.

Zie het als ‘wat we een ander aandoen, doen we uiteindelijk onszelf aan’. Door vanuit dit principe medelevende keuzes te maken verhoog jij je eigen energie, omdat je in contact komt met onvoorwaardelijk liefde. Door andere levende wezens te eren, worden we heel met onszelf.

Respect en compassie

Op het moment dat wij een dier grootbrengen als voedsel, ontkennen we diens eigenheid. Praktisch gezien geven we het leven van een dier een functie. Omdat het dier slechts een behandeling voor menselijke doeleinden krijgt, is het dus niet een doel op zich. Hiermee respecteren wij het dier niet als een op zichzelf staand wezen met eigen rechten en vrijheden.

Dit gegeven spiegelt ons de gewetensvraag die wij onszelf allen te stellen hebben op het moment dat we dierlijke producten eten. Vooralsnog is het slechts een select groepje mensen dat hier gehoor aan geeft, doordat hij of zij in de knoop ligt met de egocentrische wereld die is ontstaan, en zich staat te hervormen. 

Als de boodschap breed genoeg gedragen wordt, kan de coronacrisis zomaar eens een omslagpunt zijn. Je begrijpt inmiddels misschien wel dat veganisme de sleutel tot de vrede vormt, omdat het de liefde is voor al het leven. Echter blijft het de vraag of liefde bestand is tegen deze systematische rot. Gelukkig leert Star Wars ons dat licht altijd sterker is dan duisternis.

Wanneer verlichten we ons met de overtuiging dat spiritualiteit geen sprookje is? Erkennen wij dat we allemaal mensen zijn, verbonden met de aarde en al haar inwonende levensvormen?

Verlichting

Het leven maakt altijd een balans met ons op. Zo gaat het vertoon van uiterlijk succes ten kosten van onze innerlijke integriteit en bewustzijn. Als we dit eenmaal inzien en begrijpen, kunnen we leven vanuit de normen en waarden die diep in de kern van ons menszijn onderdrukt worden.

De potentie van helderheid, empathie, plezier, dankbaarheid en innerlijke vrijheid is enorm. Het kan goed zijn dat je deze woorden leest als de starterpack van basis ethische en spirituele waarheden, maar vergis je niet. Door het omarmen van licht en tederheid kunnen deze menselijke eigenschappen weer op volle kracht door onze aderen stromen.

Deze verlichting betekent een spirituele, psychologische en culturele evolutie. Dit gaat uiteraard niet zonder slag of tegenstoot. Het vergt nogal wat van ons om onszelf te ontdoen van de conditionering. Om onszelf te bevrijden van de angst, woede en manipulatie die ons doet leven in een onderdrukte staat van zijn.

Het is geen straf om de herderscultuur af te breken. Om dieren te zien als levensvormen, en niet als dingen. Om te kiezen voor harmonie en een geweldloos leven. Of om als mens te aarden in compassie, zelfvertrouwen en respect. Er zijn al talloze mensen die op deze frequentie opereren.

Verandering

Met betrekking tot de coronacrisis lost het gezond verstand op in het ongeduld dat zich als een sluipmoordenaar naar binnen heeft gewerkt. Zodoende gaan bij steeds meer mensen de alarmbellen af.

Men ontwaakt hunkerend naar verbinding, connectie en toenadering. Meer dan ooit wil de bevolking weer dansen, zingen, juichen, knuffelen en zoenen. De burger is klaar met de afhankelijkheid die het krijgt toegefluisterd door angst en haast, ‘s werelds meest onbetrouwbare raadgevers. 

Als tegenbeweging keert men terug naar het licht om te opereren vanuit liefde en zelfbeschikkingsrecht. Dit vormt de intrinsieke bron om positief in het leven te staan en gezonde keuzes voor jezelf te maken.

Vanuit onvoorwaardelijke liefde is het een stuk makkelijker om je te verplaatsen in een ander. Om de imperfecties van een ander in onszelf te ontdekken en te zien dat we niet zo heel verschillend zijn. Vraag jezelf af welke universele normen en waarden wij allemaal delen. Is dat niet leven in een harmonieuze en ongewelddadige wereld?

Neem zelf eens de tijd om na te denken over hoe we deze kunnen bereiken.

In een dergelijke wereld is er ook geen plaats voor de pijn en leed die dieren wordt aangedaan. Als we dit eenmaal niet alleen gaan inzien, maar ook uit gaan dragen, dan kunnen we de wereld herstellen tot de Garden of Eden. Via deze transitie vinden wij de rust en vrede in onszelf om het gesprek te openen voor efficiënter gebruik van ons land en het voeden van alle monden.

Door afstand te doen van ons ego en hebzucht, kunnen we de juiste keuzes maken om een gezond en duurzaam leven te creëren voor iedereen. Echter vergt dit wel een opoffering, en dus staan we voor een keuze.

Levenskeuze

COVID-19 luidde voor ons de noodklok, nu is het aan ons om hier gehoor aan te geven. De polarisatie in de samenleving heeft de tweesplitsing van de keuze blootgelegd. Ook jij staat in teken van de naakte waarheid voor een keuze:

1. Opnieuw de makkelijkste en snelste weg van excuses, waarbij we onszelf schuldig blijven maken aan symptoombestrijding, omdat we problemen niet bij de kern aanpakken. Een individualistische wereld vol dierenleed, welvaartsziekten en een dominant ziekenhuisbeeld. We gaan op dezelfde voet verder en blijven toegeven aan onze lusten, terwijl de wereldproblematiek omtrent gezondheidszorg, milieuvervuiling en klimaatverandering blijft toenemen.
2. De moeilijke en duurzame weg van oplossingen, waarbij wij respectvol met elkaar en de natuur omgaan. Een collectieve wereld waarin wij elkaar stimuleren, motiveren en inspireren om gezond en bewust te leven. Om op verantwoorde wijze de balans op te maken tussen inspanning en ontspanning. We breken los van de conditionering en eten als samenleving niet meer dan wat we nodig hebben.

Valt jouw keuze op basis van dit verhaal voor het laatste scenario? Wil je dan zo vriendelijk zijn om het met een partner, familielid of vriend te delen? Zodat hij of zij ook een weloverwogen keuze kan maken.

Verspreid het woord voor de kwetsbare dieren voor wie wij zorg dragen. Voor de mensen die sterven van de honger, voor toekomstige generaties en voor de planeet aan wie wij alles te danken hebben. Dankjewel.

(Visited 219 times, 1 visits today)
Close