In Amsterdam is tot ieders verdriet een ingrijpende abri-poster op de straatborden van JCDecaux gespot. In kleurrijke koeienletters staat geschreven: “Grijp jij nog in als wij het van je vragen? Bas wel. En hij kreeg 5 kogels in zijn rug. Kom op Amsterdam. Wees amsterdammer.”
Hoewel de insteek enigszins discutabel is – want wie gaat na deze boodschap nog opkomen voor een ander? – is het te prijzen hoe de gemeente met deze uiting aandacht vraagt voor het horrorscenario dat zich afgelopen weekend heeft voltrokken.
Bas van Wijk doodgeschoten
Bas van Wijk werd op zaterdag 8 augustus met twee kogels doorzeefd bij de Amsterdamse recreatieplas de Oeverlanden. De roomsblanke jongeman, geboren en getogen op Curaçao, stopte een dief op klaarlichte dag van het stelen van een Rolex-horloge.
Het onschuldige slachtoffer heeft de hoogste prijs betaald voor zijn moed. Om deze reden is hij nu als held in onze Nederlandse harten gesloten. Men wenst de dader vanzelfsprekend een andere manier van opsluiting. Het zou gaan om een lichtgetinte man met zwarte krullen en een sikje. Hij had een hoed op en een tasje om, en droeg een zwembroek.
Op basis van zijn uiterlijke kenmerken is er op social media veel commotie ontstaan. ‘Iedereen’ kan namelijk wel invullen wat voor persoon dit op zijn geweten heeft. Vooral het verschil in huidskleur zet veel kwaad bloed.
Voor Bas van Wijk maakt dit verschil geen verschil
Alsof het allemaal nog niet erg genoeg is, volgt er ook nog een lawine aan onbegrip, woede en haat omtrent Black Lives Matter. Openlijk rechts-verongelijkten vragen naar het verschil tussen de tragische gebeurtenissen die zowel George Floyd als Bas van Wijk het leven kostten.
“Wat is het verschil? Waar is de verontwaardiging?! Wanneer komen de muurschilderingen?! Hoe zit het met de rellen en protesten?! Slaan de mensen nu ook aan het plunderen en standbeelden vernielen?!”
Dit zijn enkele geschreeuwde vragen, terwijl de held uit Badhoevedorp wordt afgezet tegen de ‘kapot gesnoven grote crimineel die al geen adem meer had toen hij volledig onder invloed was en uitstapte’.
Wat is het verschil?
In de projectie van woede en onmacht wordt er een virale vergelding gezocht in de vergelijking van machtsmisbruik door autoriteiten en een ordinaire straatroof. In het opmaken van de balans gaat allereerst Femke Halsema aan de schandpaal genageld.
Rechts-pessimisten dichten het de burgemeester van het linkse bolwerk toe dat ze dit in haar liefkozende inclusiviteitsdenken waarschijnlijk afdoet als ‘kwajongensstreek’.
Daarnaast wordt de mainstream media wegens eerdere BLM-campagnes verguisd in hun nu linkse stilte. Ook de deug-BN’ers komen er niet ongeschonden vanaf, want blijkbaar meten we sinds Black Lives Matter in Nederland met twee maten. Vooral Akwasi zou even verantwoording moeten afleggen waarom hij niks te melden heeft over Bas van Wijk.
Appels en peren
Wat opvalt is hoe de vragensteller in hoog opgelopen emotie zelf weinig moeite neemt om met ‘gezond verstand’ te antwoorden. Ik constateer hoe reacties vanuit een kortzichtig perspectief worden overgesimplificeerd, zodat deze in het frame van populisten als Geert Wilders en Thierry Baudet passen:
George Floyd is zwart. Bas van Wijk wit. George is een ex-crimineel met een strafblad. Bas stond op tegen een crimineel en werd gestraft. George wordt aan de andere kant van de oceaan door 4 agenten naar het hiernamaals geknield. Bas hier afgeslacht in een met kinderen overladen recreatiepark in de buurt van onze mooie hoofdstad. Eindstand, Nederland is Nederland niet meer!
Waarom?
Hoewel beiden een mensenleven, vertegenwoordigen ze twee verschillende ladingen, gegrond in hetzelfde belang. Omdat beiden even zinloos als verschrikkelijk zijn, kan ik niet anders dan afvragen ‘Waarom?’. Waarom wordt nu alles reactief uit zijn context gerukt en wordt er een schaduw geworpen over George en de hele BLM-movement?
Met de eis dat Bas een soortgelijke behandeling verdient, wordt niet alleen bevestigt dat de globale reactie op het politiegeweld, profilering en racisme rondom George zijn dood volledig terecht is. De vergelijking neemt tevens ook alle aandacht weg die in feite toebehoord aan Bas.
Pijnlijk vingerwijzen
Men haalt twee zaken, die van appels en peren, onnodig helemaal door elkaar. Over de lek geschoten rug van Bas van Wijk wordt er een politieke discussie gevoerd die kant nog wal slaat, en dat is zeer betreurenswaardig. Niet alleen voor Bas, George óf donkere gemeenschap, maar voor de gehele Nederlandse bevolking.
Het vingerwijzen begint namelijk pijnlijke vormen aan te nemen nu een deel eens te meer aantoont hoe moeilijk het is om het perspectief scherp te stellen op opzichzelfstaande kwesties. Juist terwijl iedereen het over één ding gelukkig wél eens is, namelijk dat we ons tegen onrecht moeten uitspreken met elkaar, voor elkaar, tegen elkaar, binnen eigen kring, in de media en op straat.
Black Lives Matter
De donkere gemeenschap deed precies dit na het zoveelste onrecht dat hen in hun ogen was aangedaan met de moord op George Floyd. Onder andere institutioneel racisme, etnische profilering en politiegeweld behoren tot de zware woorden die het donkere individu stelselmatig van stem en adem ontneemt.
De volledige focus van een pijnlijke vinger werd zo volledig op de positie van onze getinte medemens in de maatschappij gelegd. Waarom doet wit Nederland niet precies hetzelfde? Nu wordt BLM in de tragedie rondom Bas van Wijk afgebroken tot een groot circus met hypocriete clowns die alleen maar om aandacht schreeuwen.
In de selectieve haatzaaiende verontwaardiging van een minderheid aan Nederlanders zie ik echter vooral veel zorgwekkende pogingen tot zelfreflectie. Ik citeer: “Nederlanders zijn slap klootjes volk geworden. Ze komen niet meer op voor hun rechten, geen actie of bereidheid, maar wel janken als het te laat is. Een trieste constatering.”
Geert Wilders enters the chat
‘Gelukkig’ is er altijd nog Geert Wilders om mensen in het harnas te krijgen. Op zijn Facebookpagina klinkt het strijdbaar op karakteristieke wijze:
“Nederland was zo’n mooi land met gezinnen en vrienden genietend op stranden en aan meertjes. Nu wordt er geschoten en gestoken. De stranden lijken wel Marokko of Turkije. We zijn vreemdelingen in ons eigen land geworden. We moeten NL terugveroveren. Met man en macht.”
Heeft Geert gelijk?
Ergens wel goed dat hij dit doet natuurlijk, want zo benoemt hij het beestje eindelijk bij naam, in plaats van anderen hierin te slachtofferen, maar is Nederland dan werkelijk bezet? Door wie? Voel ik mij werkelijk vervreemd, of is dit niet gewoon weer een poging om tot haat op te roepen en gehele bevolkingsgroepen uit te sluiten?
Vanaf nu is iedereen met een tintje, ongeacht de barometer vitamine B, verdacht als diegene zich in zwembroek en een handtasje meldt bij een badplaats? Deze gerechtvaardigde etnische profilering kan mooi worden opgenomen in het plan van preventief fouilleren dat nu toch eindelijk wel zijn doorgang moet vinden. Niet?
Chuchu
Andere berichtgeving over ‘Chuchu’ geeft te kennen dat dit laatste toch ook geen overbodige luxe is. De jongen van 19 jaar uit Rotterdam met Marokkaanse afkomst werd maandagavond 10 augustus op de Pier van Scheveningen doodgestoken tussen tientallen nietsvermoedende recreanten.
Tevergeefs deed het medische team een poging om een leven te redden. Het slachtoffer is in het ziekenhuis komen te overlijden aan zijn verwondingen die hij opliep tijdens een georganiseerde ruzie tussen twee rivaliserende groepen drill-jongeren uit Rotterdam en Amsterdam.
Hoewel beiden even zinloos zijn gestorven, blijft het opvallend stil rondom de jongen die zichzelf vernoemde naar een treingeluid.
Hoop op beschaving
In een nostalgisch verlangen blikken mensen terug op de tijd van Pim Fortuyn. De vermoorde politicus had destijds al voorspeld hoe dit land naar de verdoemenis gaat door de falende integratie van immigratie.
Vandaag de dag is de Nederlander verworden tot een ingeslapen volk dat alles slikt zolang het gedoseerd voorgezet wordt. De spaarzame Nederlanders die zich er wel druk om maken zijn ‘helaas’ in de minderheid. Een begrip dat toch al heel gevoelig ligt, wat het beangstigend genoeg allemaal nog ernstiger maakt.
Oproep aan iedereen
Om tot een punt te komen, dan toch maar de oproep om niet in de angst van selectiviteit te leven. Dat er iets moet veranderen in de manier van omgang op basis van gedeelde normen en waarden is duidelijk.
Dat hierin een grote rol in het verschiet ligt voor de ouders en docenten van Nederland is zeker. Ook voor politici, burgemeesters en handhavers ligt er een taak om met ander beleid en zwaardere straffen te komen. Het grootste takenpakket is er echter één voor ons allemaal.
We leven met 17 miljoen mensen hutje mutje verdeeld in een multiculturele samenleving die in alle facetten armoede en ongelijkheid kent. Laten we die angels er nu eerst eens uithalen.
Iedereen heeft een verhaal en we willen allemaal behoren tot een groep die er toe doet, maar weinig nemen de verantwoordelijkheid om daadwerkelijk die verandering te zijn. Zij het voor zichzelf, persoonlijke kring of samenleving.
Hemelsbrede Abri
Wat mij betreft zou een abri-poster van hemels formaat de Nederlandse wolken mogen kleuren. Ons allen oproepen om te verenigen, allemaal samen voor elkaar in te grijpen. Elkaar bewust te maken van het wezenlijke verschil tussen de waarde van een horloge, status en een mensenleven.
Beginnend met de herdenking, stille tocht en demonstratie voor Bas, moge zijn familie en vrienden de steun en kracht vinden die nodig zijn in deze moeilijke tijd. Laat de held uit Curaçao symbool staan voor hoe we samen liefdevol in vrede en veiligheid moeten leven in dit prachtige land, ongeacht afkomst, huidskleur, religie of seksualiteit.
Het is of dit, óf de jeugd gaat écht kennismaken met ‘drillen’ door een herinvoering van de dienstplicht.
